Wielaart maakte zijn belofte waar, na twee jaar staat er een nieuw bad: ‘De Boetzelaer zit in mijn dna’
29 mei AD - Toen De Boetzelaer afbrandde, deed toenmalig directeur Peter Wielaart één belofte: ,,Over twee jaar staat er weer een zwembad.” Daarmee zette hij iedereen - inclusief zichzelf - voor het blok, maar hij kan nu tevreden terugkijken. Na 46 jaar bij De Boetzelaer neemt hij nu echt afscheid.
Wat weet Wielaart nog van zijn eerste zwemles? Veel generatiegenoten hebben trauma’s aan strenge badjuffen en -meesters met haken, maar de 67-jarige niet. ,,Die haak was er voor veiligheid. Mensen die een trauma hebben overgehouden aan die haak, hadden een zweminstructeur die hem niet goed gebruikte. Ik vond zwemmen altijd één groot feest.’’
Er stroomt nog net geen zwembadwater door zijn aderen. Wie Wielaart zegt, zegt De Boetzelaer. Tot nu, want nu het nieuwe bad is herbouwd na de brand en maandag opengaat, neemt de oud-directeur echt afscheid. Hij verdween na zijn pensioen in maart al naar de achtergrond, maar zal na de officiële opening half juni ook geen interview meer geven. Het is tijd voor rustiger vaarwater.
Wielaart begon zijn carrière bij het Kolpabad in Vlaardingen. Zijn ouderlijk huis stond er tegenover en hij behaalde er zijn zwemdiploma’s. Lang leek het erop dat hij zijn vader achterna zou gaan, die een eigen slagerij had. Maar de slagersvakschool maakte hij nooit af. Hij was gepassioneerd waterpoloër en wedstrijdzwemmer en toen hij een baan bij het Kolpabad kon krijgen, greep hij die kans met beide handen aan.
In zijn militaire diensttijd leerde hij kadetten zwemmen en gaf hij allerlei sporttrainingen. Toen er een vacature voor een bedrijfsleider van een nieuw te bouwen zwembad in Monster voorbijkwam, twijfelde hij geen minuut. Als assistent-bedrijfsleider mocht de toen 21-jarige Wielaart in 1975 beginnen.
Sportbad
,,In het begin waren we vooral een sportbad”, blikt Wielaart terug. ,,Het werd gebruikt door banenzwemmers, schoolzwemmen, verenigingen en de reddingsbrigade. In de jaren 80 zijn we veel meer de recreatiekant opgegaan. Ik wilde een klantgerichte aanpak. Maar daarin vonden ik en de bedrijfsleider elkaar niet. Hij stapte op en ik mocht waarnemen.”
De naam komt van het stuk grond waarop het zwembad staat, dat vroeger van de familie Boetzelaer was. Dat zwemmen ook een heel goed ‘uitje’ kan zijn, realiseerde Nederland zich toen het toenmalige Sporthuis Centrum zijn intrede deed. Nu kennen we ketens als Center Parcs. Toen op die vakantieparken de eerste tropische zwemparadijzen werden geïntroduceerd, begonnen bestaande zwembaden ook een omslag te maken.
,,Destijds kwamen onze klanten uit Monster en Poeldijk, andere Westlanders gingen in hun eigen dorp zwemmen. Dus ging ik de boer op. Ik ging op braderieën in Loosduinen, Houtwijk en de Vruchtenbuurt in Den Haag vertellen over De Boetzelaer. Ik nodigde mensen uit voor een kop koffie en dan was het aan de rest van mijn team om het verhaal waar te maken. Dat lukte en dat is ook meteen het succes van de Boetzelaer: de medewerkers. Vervolgens deden de ‘verjaardagverhalen’ de rest, want elke ondernemer weet dat dát je beste marketing is.”
Attracties
De Boetzelaer groeide uit tot een zwembad met grote aantrekkingskracht, ook buiten het Westland. Ongeveer de helft van de klanten kwam uit Westland en de rest uit Den Haag, regio Rotterdam en Delft. Jaar op jaar belde Wielaart de redactie weer trots op als zijn zwembad in de top 50 stond van attracties met hoogste aantal bezoekers in dat jaar.
Het plan was dat hij het zwembad in september 2019 met een gerust hart gedag zou zeggen, 44 jaar na zijn aantreden. Maar een brand in de nacht van 28 februari op 1 maart 2019 gooide letterlijk roet in het eten. De Boetzelaer werd verwoest en Wielaart zag zijn levenswerk in vlammen opgaan. Een dag later beloofde hij aan zijn staf dat er twee jaar later een nieuw zwembad zou staan.
Verzekering
,,Ik heb mezelf en iedereen op dat moment voor het blok gezet. De hele nacht was ik bezig geweest met de verzekering en we bleken medewerkers twee jaar door te kunnen betalen. De volgende ochtend hadden we de hele ploeg uitgenodigd in de sporthal verderop. Medewerkers kwamen huilend binnen. Toen heb ik een peptalk gehouden en vanuit enthousiasme en emotie geroepen dat er binnen twee jaar een nieuw zwembad zou staan. De pers pakte het op en ja, toen moest het natuurlijk gebeuren. Spijt? Nee, dat heb ik geen seconde gehad.”
Het moest en zou Wielaart lukken en hij stelde zijn pensioen twee jaar uit. Hij stelde een bouwcommissie aan en ging aan de slag. ,,Het waren tropenjaren, want iedereen keek naar mij. Ik moest de besluiten nemen.”
Zijn voortvarendheid en visie zorgden nog wel voor een meningsverschil met het bestuur van stichting De Boetzelaer. ,,We kregen van de verzekering 8,5 miljoen euro, maar wat ik wilde, kostte 13 miljoen. Voor dat eerste bedrag kan je iets neerzetten á la het Vreeloobad in De Lier. Terwijl ik vind: Je moet wel wat te bieden hebben aan het publiek. Mensen moeten weer naar je toe willen komen. Én ik had beloofd een nieuwe Boetzelaer terug te bouwen, ja dat is geen bad á la De Lier. Dus ging ik naar de gemeente Westland voor een lening.”
Wielaart wil geen oude wonden openhalen en er verder teveel over uitweiden. Toen het bestuur geen ‘go’ wilde geven voor een gemeentelijke garantstelling zijn ze opgestapt en is er een nieuw bestuur gevormd.
Afgelopen maart kon Wielaart wel met pensioen en gaf hij het stokje over aan Frank Haagsma. Toch is hij nog steeds drie keer in de week in de gangen van het bad aan de Madeweg in Monster te vinden. ,,Alleen om een kopje koffie te drinken met de medewerkers. Ze zijn mijn vrienden. Loslaten? Ja, dat kan ik heel goed. Ik wil helemaal niets horen van hoe de zaken ervoor staan en geef nooit ongevraagd advies. Als het bad straks open is kom ik één keer in de week zwemmen.”
Er verschijnt een glinstering in zijn ogen. ,,Én ik hoop natuurlijk dat ik uitgenodigd wordt voor de feestjes. Natuurlijk zal ik hier altijd blijven komen en ermee bezig blijven. Ik heb hier 46 jaar rondgelopen. De Boetzelaer zit in mij, het zit in mijn dna.”
Klik hier voor het volledige artikel.
